فقط کافیه به موسیقی مورد علاقه‌ت خوب گوش بدی. می‌بینی که ریتم چقدر مهمه. ریتم مثل ستون فقرات یک آهنگه. اگه ریتم نباشه، هیچ چیز سر جای خودش قرارنمیگیره.

  1. انرژی خالص: ضربان سریع یک درامز توی یک آهنگ راک، شور و هیجان کونگا توی موسیقی سالسا، یا صدای زیبای دف توی موسیقی سنتی… همه‌شون حس‌های متفاوتی رو منتقل می‌کنن، و همه‌شون پر از انرژی‌ان.
  2. تنوع بی‌پایان: این سازها فقط به درامز و سنج محدود نمی‌شن. کاخن (یک جعبه‌ی چوبی ساده)، ماریمبا (شبیه زیلوفون)، تمپانی (طبل‌های بزرگ ارکستر سمفونیک) و کلی ساز دیگه وجود داره که هر کدوم صدای خاص خودشون رو دارن.
  3. یادگیری جذاب: وقتی شروع به نواختن یک ساز کوبه‌ای می‌کنی، هماهنگی بین دست و پات خیلی بهتر می‌شه. استرس‌ت کم می‌شه و ریتم زندگی رو بهتر حس می‌کنی.

پس دفعه‌ی بعدی که داری به آهنگی گوش می‌دی، حواست به ریتم باشه. شاید اون ضربه یا تکون ساده‌ای که می‌شنوی، داره یک داستان هزاران ساله رو برات تعریف می‌کنه.

داستانی که از اولین تپش قلب انسان‌ها شروع شده و تا امروز ادامه داره.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *